Uniform Commercial Code (UCC) to kompleksowy zbiór przepisów regulujących wszystkie transakcje handlowe w Stanach Zjednoczonych. Nie jest to ustawa federalna, ale jednolicie przyjęte prawo stanowe. Jednolitość prawa jest w tej dziedzinie niezbędna dla transakcji międzypaństwowych. Ponieważ UKC został powszechnie przyjęty, firmy mogą zawierać umowy, mając pewność, że warunki będą egzekwowane w ten sam sposób przez sądy każdej amerykańskiej jurysdykcji. Wynikająca z tego pewność relacji biznesowych pozwala firmom rozwijać się i prosperować amerykańskiej gospodarki. Z tego powodu UCC został nazwany „kręgosłupem amerykańskiego handlu”.

Komisja Prawa Jednolitego została utworzona w 1892 r. po części w celu stworzenia jednolitego prawa handlowego. Ustawa o jednolitych instrumentach negocjacyjnych została zatwierdzona w 1896 roku i wkrótce została uchwalona w każdym stanie. Wkrótce pojawiły się kolejne prawa handlowe: ustawa o jednolitej sprzedaży i ustawa o kwitach magazynowych z 1906 r.; Uniform Bills of Lading Act i Uniform Stock Transfer Act z 1909 r.; oraz Uniform Conditional Sales Act z 1918 r. ULC oficjalnie podjął się zadania opracowania kompleksowego kodeksu zawierającego wytyczne dla wszystkich transakcji handlowych w 1940 r. W 1942 r. ULC i Instytut Prawa Amerykańskiego połączyły się w spółkę, prawa handlowe razem w obszernym jednolitym kodeksie handlowym, który został przedstawiony stanom do rozpatrzenia w 1951 r. Pensylwania stała się pierwszym stanem, który przyjął UCC w 1953 r.,

UCC jest wspólnym projektem Komisji Prawa Jednolitego i Instytutu Prawa Amerykańskiego. Uznając, że opracowanie połączonego kodeksu handlowego było ogromnym przedsięwzięciem, ULC zaprosił ALI do udziału w projekcie kodyfikacji, a zarząd ALI przyjął zaproszenie w 1942 roku. W ciągu następnych dziesięciu lat obie organizacje współpracowały przy opracowywaniu spotkań finansowanych w dużej mierze przez hojna dotacja z Fundacji Maurice’a i Laury Falk, z dodatkowymi funduszami przekazanymi przez firmy prawnicze, banki i firmy, które dostrzegły potrzebę jednolitego prawa handlowego.

UCC jest prowadzony pod kierunkiem Stałej Rady Redakcyjnej ds. Jednolitego Kodeksu Handlowego (PEB) , składającej się z członków wyznaczonych przez ULC i ALI. PEB, utworzona w 1961 r., monitoruje rozwój prawa handlowego, w razie potrzeby zaleca poprawki i rewizje UKC oraz publikuje oficjalne komentarze, aby pomóc sądom w interpretacji określonych przepisów UKC. Fundusz ufundowany z pierwotnego grantu Fundacji Falk i uzupełniony tantiemami za publikacje UKC jest dostępny na finansowanie projektów redakcyjnych UKC.

---

Artykuł 1 jednolitego kodeksu handlowego zawiera definicje i przepisy ogólne mające zastosowanie jako zasady niewykonania zobowiązań w przypadku transakcji objętych innymi artykułami UKC. Artykuł 1 został ostatnio zrewidowany w 2001 r., z kilkoma drobnymi poprawkami od tego czasu, aby zharmonizować z ostatnimi zmianami innych artykułów UKC.Zobacz artykuł 1, Postanowienia ogólne

Jednolity Kodeks Handlowy Artykuł 2 reguluje sprzedaż towarów. Stanowiła część oryginalnego jednolitego kodeksu handlowego zatwierdzonego w 1951 r. Artykuł 2 stanowił rewizję i modernizację ustawy o sprzedaży jednolitej, która została pierwotnie zatwierdzona przez Krajową Konferencję Komisarzy ds. Jednolitych Praw Państwowych w 1906 r. Komisja Prawa Jednolitego i Prawo Amerykańskie Instytut zatwierdził zmieniony Artykuł 2 w 2003 r., który nie został przyjęty w żadnym państwie, a następnie został wycofany przez obie organizacje w 2011 r. Tak więc wersja Artykułu 2 z 1951 r. jest najnowszą oficjalną wersją.Zobacz artykuł 2, Sprzedaż

Jednolity Kodeks Handlowy Artykuł 2A reguluje dzierżawę mienia osobistego. Została po raz pierwszy dodana do Jednolitego Kodeksu Handlowego w 1987 r. i znowelizowana w 1990 r. Nowelizacja została zatwierdzona przez Komisję Prawa Jednolitego i Instytut Prawa Amerykańskiego w 2003 r., ale nie została przyjęta w żadnej jurysdykcji, a następnie wycofana przez obie organizacje w 2011 r. , wersja art. 2A z 1987 r., zmieniona w 1990 r., pozostaje oficjalnym tekstem.Zobacz artykuł 2A, Leasing

Artykuł 3 jednolitego kodeksu handlowego reguluje instrumenty zbywalne: weksle (w tym czeki) i weksle stanowiące przyrzeczenie zapłaty kwoty pieniężnej, które mają niezależną wartość, ponieważ są zbywalne. Instrument jest zbywalny, jeśli może zostać przeniesiony na inną osobę i pozostaje wykonalny wobec osoby, która pierwotnie złożyła przyrzeczenie zapłaty. Treść artykułu 3 ma swoje korzenie w ustawie o instrumentach negocjacyjnych, po raz pierwszy zatwierdzonej przez Krajową Konferencję Komisarzy ds. Jednolitych Praw Państwowych w 1896 r. Ta wczesna ustawa jednolita została zrewidowana i włączona do pierwotnej wersji UKC w 1951 r. została zatwierdzona w 1990 r. Ostatecznie zestaw poprawek do art. 3 i 4 UKC został zatwierdzony w 2002 r.Zobacz art. 3, Instrumenty do negocjacji

Art. 4 jednolitego kodeksu handlowego reguluje wpłaty i inkasa bankowe, określając zasady realizacji czeków i zautomatyzowanych inkas międzybankowych. Artykuł 4 został całkowicie zmieniony w 1990 roku i poprawiony w 2002 roku.Zobacz Artykuł 4, Depozyty i kolekcje bankowe

Te poprawki z 2002 r. do art. 3 i 4 jednolitego kodeksu handlowego aktualizują przepisy dotyczące płatności czekiem i innymi instrumentami papierowymi, aby zapewnić podstawowe zasady dotyczące nowych technologii i praktyk w systemach płatności.Zobacz Artykuł 3, Instrumenty zbywalne i Artykuł 4, Depozyty bankowe, Zmiany do

Jednolity Kodeks Handlowy Artykuł 4A zawiera obszerny zbiór przepisów dotyczących praw i obowiązków związanych z transferami środków. Został dodany do UKC w 1989 roku.Zobacz artykuł 4A, Transfery środków

Zmiany z 2012 r. do sekcji 108 jednolitego kodeksu handlowego art. 4A stanowią, że art. 4A ma zastosowanie do przekazu pieniężnego, który nie jest elektronicznym przekazem środków zgodnie z federalną ustawą o elektronicznym transferze środków (EFTA). Zmiana była konieczna, aby dostosować UKC do prawa federalnego i powiązanych przepisów.Zobacz artykuł 4A, poprawki do

Jednolity Kodeks Handlowy Artykuł 5 reguluje akredytywy, które są zazwyczaj wystawiane przez bank lub inną instytucję finansową swoim klientom biznesowym w celu ułatwienia handlu. Artykuł 5 został zaktualizowany w 1995 r. w celu uwzględnienia postępów w technologii i nowoczesnych praktykach biznesowych.Zobacz artykuł 5, Akredytywy

Artykuł 6 jednolitego kodeksu handlowego obejmuje sprzedaż hurtową – temat, który wiele stanów uznało za przestarzały. Pierwotna wersja Artykułu 6 została wycofana przez Komisję Prawa Jednolitego i Instytut Prawa Amerykańskiego w 1989 roku i zastąpiona dwoma opcjami do rozważenia przez każdy stan: zastąpienie Artykułu 6 poprawioną wersją 6 lub całkowite uchylenie Artykułu 6. ULC zaleca uchylenie i prawie każdy stan zastosował się do tego zalecenia.Zobacz artykuł 6, Sprzedaż hurtowa

Art. 7 jednolitego kodeksu handlowego obejmuje dokumenty dotyczące własności majątku osobistego, w tym paragony magazynowe, konosamenty i inne dokumenty zwykle używane w obrocie handlowym. Zmieniony art. 7, zatwierdzony w 2003 r., aktualizuje pierwotną wersję w celu zapewnienia ram dla dalszego rozwoju elektronicznych dokumentów tytułowych oraz aktualizacji artykułu w świetle stanowych, federalnych i międzynarodowych zmian prawnych.Zobacz artykuł 7, Dokumenty tytułowe

Jednolity Kodeks Handlowy Artykuł 8 zapewnia nowoczesną strukturę prawną systemu przechowywania papierów wartościowych przez pośredników. Nowelizacja z 1994 r. określa zasady dotyczące systemu posiadania papierów wartościowych, precyzuje mechanizmy ewidencjonowania i zmiany własności i innych udziałów w papierach wartościowych oraz określa niektóre prawa i obowiązki stron uczestniczących w systemie posiadania papierów wartościowych .Zobacz artykuł 8, Inwestycyjne papiery wartościowe

Artykuł 9 jednolitego kodeksu handlowego zapewnia ramy prawne regulujące transakcje zabezpieczone – transakcje, które wiążą się z udzieleniem kredytu zabezpieczonego majątkiem osobistym. Każdy stan posiada biuro do składania sprawozdań finansowych w celu publicznego ujawnienia zabezpieczeń w obciążonej nieruchomości. Zasadnicza zmiana artykułu 9 została zakończona w 1998 roku i przyjęta we wszystkich państwach. Artykuł został dodatkowo poprawiony w latach 1999, 2000, 2001 i 2010.Zobacz artykuł 9, Zabezpieczone transakcje

Jednolity Kodeks Handlowy (UCC) Artykuł 9 reguluje zabezpieczone transakcje na majątku osobistym. Poprawki do art. 9 z 2010 r. modyfikują istniejący statut, aby odpowiedzieć na kwestie związane ze składaniem wniosków i zająć się innymi kwestiami, które pojawiły się w praktyce po dziesięciu latach doświadczeń z wersją z 1998 r. Co najważniejsze, Nowelizacja z 2010 r. zawiera więcej wskazówek co do formy nazwiska indywidualnego dłużnika, którą należy podać na oświadczeniu finansowym.Zobacz artykuł 9, Zabezpieczone transakcje, Poprawki do

Poprawki do art. 9 UKC Ustępy 9-406 i 9-408 modyfikują przepisy dotyczące omijania cesji, wyłączając tym samym zabezpieczenia w udziałach własnościowych spółek jawnych, komandytowych i z ograniczoną odpowiedzialnością z przepisów nadrzędnych.